Na lijevoj obali Morače, a u Staroj varoši, vjekovima stoji Tablja Bešlića. Podignuta je u vrijeme kada je Podgorica bila dio Osmanskog carstva. Tablja, odnosno tabija, u prevodu sa turskoj jezika znači kula.
Stručnjaci je definišu kao poligonalni fortifikacioni objekat zidan od pravilnih kamenih tesanika. Nekada je tablja imala više spratova, a danas, tj. već vjekovima unazad, ponosno stoji samo jedan, visok oko četiri metra. Imala je i puškarcice koje se i danas mogu vidjeti.
Tablja Bešlića se svojevremeno nalazila na ulazu u grad. Sličnih kula je u Podgorici bilo šest, ali je jedino ona preživjela.
U doba osmanske vladavine sa starovaroške kule pucali su ramazanski topovi.
Taj običaj označava kraj posta i početak iftara.
Prvi ramazanski top pukao je 1750. godine u mjestu Zonguldak, u današnjoj Turskoj. Ta je praksa ozvaničena 1821. godine po naredbi sultana Mahmuda II, a za dvadesetak godina proširila se na većinu zemalja pod upravom Osmanskog carstva. Tako je bilo i u Podgorici, ali i u drugim gradovima u regionu u kojima je bilo muslimanskog stanovništva — u Prizrenu, Novom Pazaru, Mostaru i Sarajevu.
Istoričari kažu da se ramazanski top „oglašavao“ sa kule koja se nalazila u blizini kuća i imanja bratstva Bešlića, te otuda naziv tabija, odnosno kula Bešlića.
U arhivskim zapisima vidi se spremnost tadašnjih vlasti da izađu u susret lokalnom muslimanskom stanovništvu Podgorice i Bara. To je zapravo bio način da se privole na nove društveno-političke okolnosti. Ramazanski topovi pucali su i u Tuzima, Rožajama, Plavu, Gusinju, Bijelom Polju i Pljevljima.
O tome piše i u knjizi „Istorija muslimana Crne Gore“ autora Zvezdana Folića. On navodi da je ,,Labud Gojnić, ministar unutrašnjih djela Crne Gore, 19. jula 1913. godine, naredio da se u svim novooslobođenim oblastima, među kojima je bila teritorija Podgorice, pucanjem iz topova proslavi ramazan. Zaprijetio je da će strogo kazniti one koji se ogluše o ovu naredbu”. U istom djelu nalazimo da je vojvodi Mašu Vrbici, knjaz Nikola 1879. godine naredio da se u Baru dva puta oglašava topom početak i kraj posta tokom ramazana, a da se isto primijeni i u Podgorici, procjenjujući da ova naredba ima ‘veći politički efekat u najmnogoljudnijem muslimanskom gradu’.
Starovarošani kažu da su ramazanski topovi sa Tablje bili otuđeni, a kasnije prodati.
Za vrijeme Drugog svjetskog rata, u neposrednoj blizini Tablje nalazili su se stanovi za vojnike. Takođe, kraj nje su bila izgrađena prihvatilišta za siromašne.
Ovo utvrđenje danas obilaze turisti koji posjećuju najstariji i najljepši dio Podgorice – Staru varoš.
Branko Vukelić
