Previranja u Glavnom gradu koja se lagano razvijaju ovih dana – očekivana su posledica i formalnog razlaza Jakova i Milojka. Pet odbornika bliskih predsjedniku države Milatoviću krenuli su u zatezanje atmosfere tražeći novo reorganizovanje važnih pozicija u pogdgoričkoj opštini, pa se juče pronijela vijest da je jedan od ultimativnih zahtjeva i mjesto za sada odlične gradonačelnice Olivere Injac.
Dakle, ako je tačna ova informacija, u pokušaj novog kombinovanja na lokalu ide se maksimalistički i ucijenjivački, što ‘petorci’ omogućava vladajuća konstelacija u kojoj su tas na vagi. URA se još uvijek ne oglašava i ne svrstava, a to je veoma osjetljiva tema imajući u vidu nepodnošljivost koja vlada između URE i PES-a na državnoj platformi, što nije slučaj sa Dritanom i Jakovom koji navodno spremaju koalicionu saradnju.
Situacija je složena, a Podgorica može biti mjesto podvlačenja partijskih interesnih ploča. Prema tome, reklo bi se da ova podgorička ujdurma ‘svih predsjednikovih ljudi’ (dobar film) dolazi iz sebične namjere foteljaškog etabliranja Jakovljeve stranke u najavi, dok su gradski projekti i potrebe Podgoričana od manje važnosti. U kontra stavu se najbrže gradi indentitet i prepoznatljivost.
Mađutim, ako pored mjesta predsjednika države Jakovu, uslovno rečeno, suvereno pripada još nešto – onda je to svakako Podgorica, uz podrazumijevajuće poštovanje prema Oliveri Injac, Jeleni Borovinić Bojović i Luki Rakčeviću, čiji je doprinos u podgoričkom izbornom trijumfu više nego značajan.
Velika pobjeda u Glavnom gradu koja će i konačno sahraniti DPS-ovu nadu u mogućnost povratka, a otvoriti obzorje nove političke osjećajnosti kroz rađanje Evrope sad – nosi dominantan pečat tadašnjeg Jakova Milatovića. To treba imati u vidu kada su u pitanju podgorički pregovori sa petoricom predsjednikovih ljudi.
Piše Duško Kovačević
