Opasno je (i glupo) holokaust svoditi na pitanje koje se tiče samo Jevreja, kao što je vrlo pogrešno Srebrenicu “omeđiti” na Bošnjake. Tako se problemi banalizuju, a grupe koje su bile žrtve najtežih zločina i genocida – dodatno žigošu. To se tiče svih nas, uvijek, zauvijek.

“Ako treba da se pomirimo s time da se negira crnogorska nacija, sa stavovima da se crnogorska nacija prvi put pominje u okupiranom Cetinju 1942. godine, da se za komite govori da među njima nema ni ‘c’ od Crnogoraca, ni zere čojstva i junaštva, i da, kako reče predsjednik SNP, 21. maj nije bitan datum za crnogorsku istoriju i da ga ne treba obilježavati… Što se SD tiče – nikad se ne pomirili!”

“Da bismo shvatili događaj na Cetinju moramo sagledati cjelokupan kontekst. To bi moglo kod neke populacije da izazove revolt, jednako kao kada bi se u Kragujevcu desilo da na dan stradanja đaka neko počne da pjeva Lili Marlen ili Deutschland uber alles. Te pjesme nisu zabranjene i nisu provokacija u Beogradu ,ali u Kragujevcu na dan kada je stradalo toliko đaka jednostavno diraju u najintimnija osjećanja ljudi”.

“Srpska opozicija je, uz vlast, dala sraman doprinos ukrajinizaciji Crne Gore i pripremama za njenu ‘denacifikaciju’ po ruskom receptu. Uostalom, šta drugo može biti namenjeno muvama i hijenama?”.

“Ukoliko se i u novoj formaciji vlade pokažu iste mane, koje su pratile prethodnu Vladu – uključujući blokadu parlamenta, nema mjesta za optimizam”.

“Putinovsko zlo i njegove satelite u regionu Evropa će pobijediti onoga trena kad se odrekne svoje sebičnosti. Sve do tada Ukrajina će krvariti a zemlje poput Crne Gore biti potencijalne mete velikodržavnih predatora”.

“Formiranje manjinske vlade znači i povratak DPS-a na državno-politički relevantnu poziciju kao prelazno rješenje do narednih parlamentarnih izbora, koji će značiti i definitivan povratak naše partije u poziciju stožera proevropske politike u Crnoj Gori”.

Crna Gora je i dalje paralisana: skupština se i dalje ne sastaje, tehnička vlada je na jadovite jade usaglasila mjere prema Rusiji sa zapadnim partnerima. Cijene goriva u Crnoj Gori su i dalje najveće u regionu, a jedino što su premijer Krivokapić i mandatar Abazović uspjeli da urade na ublažavanju teških posljedica ekonomske krize u Crnoj Gori jeste da otpočnu krivični progon učesnika na historijskom protestu na Belvederu, te da dodijele 200.000 eura iz državnog, a ne stranačkog budžeta trima beogradskim televizijama u Crnoj Gori, na čelu sa slobodarskim Vijestima.

Evropski opredeljena Crna Gora greši pozivanjem na memorandum kojim je uspostavljen neprincipijelni dogovor o izlasku iz krize, koji bi održao putiniste na vlasti, i litijaške, i građanske. Zapravo je ceo sistem zalutao u zonu državnog udara, dok odlazeća vlada, blokadom parlamenta, odbija da se povuče. Njen duh i svrha opstaće i u narednoj, manjinskoj. 

“Bato Carević je najvrjedniji simptom Crne Gore. Vidiš i čuješ njega i jasno ti je šta sve ne valja sa društvom u kojem je Bato Carević moguć. Dijagnoza, doduše, odavno nije sporna. Nije pitanje šta ne valja sa nama, nego: ima li nam lijeka.”